Vandaag was echt een grote ramp… De woorden afschuwelijk, verschrikkelijk en slecht sommen niet eens echt goed op wat ik van de Ijsselshow vandaag vond. De Ijsselshow, een show die ik al jarenlang met veel plezier bezoek. Nog nooit had ik meegedaan maar als bezoeker ben ik al regelmatig komen kijken. Altijd in de Ijsselhallen ,erg gezellig en goed geregeld allemaal. Dit maal voor het allereerst buiten, nieuwe locatie maar het zou als vanouds gezellig zijn en nog beter geregeld worden allemaal. De kwetsbare rassen werden overdekt binnen gekeurd en de overige buiten maar wel met de gelegenheid tot het zoeken van beschutting. Klonk allemaal goed. Natuurlijk hadden wij ook onze twijfels, want een buitenshow in oktober is eigenlijk een absurd idee. Maar we vonden het de gok waard. Was immers lekker dichtbij, toch nog maar puppyklasse dus nog niet de volle mep wat kosten betreft en ik val met Elphaba onder de ‘kwetsbare rassen’ dus werd binnen gekeurd. Zou wel goed komen allemaal dus dachten wij. Nou kwamen de negatievelingen van tevoren al met horrorverhalen, zo erg als het daadwerkelijk was had denk ik niemand zich kunnen voorstellen, of had niemand zich durven voorstellen misschien nog wel beter gezegd…
Laat ik maar gewoon bij het begin beginnen… De ochtend. Dit keer niet zo een absurd vroege wekker voor ons, Zwolle is immers lekker dichtbij dus we konden eens wat langer in bed liggen zo vlak voor een show. Om 8.15u zaten we in de auto en om 9u kwamen we aan op het terrein bij de show. We moesten pas ’s middags de ring in dus nog tijd genoeg om alles klaar te zetten daar. Echter eenmaal daar bleek de doorstroming naar het parkeerterrein niet echt te vlotten, zo’n 15 minuten hebben we in de file gestaan voor we het parkeerterrein op konden. En eenmaal hier begon de ellende pas echt. Het leek me al erg ver de afstand naar het terrein, ik kende de omgeving een beetje aangezien we wel eens bij het tuincentrum daar komen en het klopte al niet voor mijn gevoel. Maar ik kon me niet voorstellen dat ze showhandlers met al hun karren aan spullen zo ver zouden laten lopen. Nou wel dus! Ongeveer een kilometer lopen was het vanaf het parkeerterrein naar de ingang, en nee dan overdrijf ik niet. De helft van deze route ging ook nog eens over een blubberig grindpad waar de karren bijna niet overheen te trekken waren. Eenmaal bij de ingang stond ook nog eens een lange rij, waar we weer voor nog eens een kwartier lang in hebben moeten staan. Alles was doorweekt, de regen kwam door onze jassen en zelfs Abby en Elphaba in de buggy hielden het niet droog. En arme Ashley en Eevee, zonder overkapping in de tas en op de grond bij ons… Die waren helemaal verzopen!
Nou ja uiteindelijk kwamen we bij de tent aan, lekker droog en warm dachten we, alhoewel we in de rij wel al het gerucht hoorde dat de tenten overvol zaten. En ja hoor, het kon nog erger… Donderdag hebben we nog met de organisatie gebeld over de tenten, we hebben namelijk een eigen tent die we mee wilde nemen maar aangezien dit zo een gedoe is vroegen wij ons af of dit wel nodig was. Er werd ons over de telefoon verzekerd dat dit absoluut niet nodig was, gegarandeerd was er plek voor ons binnen met de meiden en onze ren en stoelen, geen enkel probleem. Er was een grote tent waar de kwetsbare rassen werden gekeurd en daar was meer dan genoeg zitgelegenheid, en ook buiten was nog overdekte benching en genoeg ruimte voor tenten van bezoekers dus de rassen die daar gekeurd zouden worden konden daar gebruik van maken. Nou ja oké, prima dachten wij. Niet dus! De tent zat overvol, er was nauwelijks nog een centimeter vrij en de gemoederen liepen al gauw hoog op. Iedereen was opgefokt, kwaad om de situatie en het weer en de bedrukte toestand in de tent wat tot heftige conflicten leed. Een bijna vechtpartij naast ons en standhouders die ook maar met moeite nog vriendelijk konden blijven vanwege hun woede jegens de organisatie. En een lekkere overdekte schuilplek? Nou eerder een bedompte tent, die ook nog eens lekte en ijskoud was omdat er zoveel openingen waren aan de zijkanten. Het water kwam door de houten vlonders omhoog en er lag geen tapijt of wat dan ook in de ring dus liep je te hard dan kwam gewoon het water omhoog. Ik wist niet wat ik zag. En buiten… Nou ik heb een rondje buitenom gemaakt om wat vrienden/bekende van me te zoeken maar dat was ook niet voor herhaling vatbaar. Mijn sokken waren doorweekt, zo ver zakte ik met mijn laarzen de blubber in en het was een modderig waterballet in de ringen buiten. Niks overdekt natuurlijk, alles openlucht dus de rassen als de Sheltie en Afghaanse Windhond die daar gekeurd werden hadden nog een leuke dag voor de boeg!
Pas tegen 10.30u, een half uur nadat de keuringen hadden moeten beginnen kwamen de laatste keurmeesters binnen en was het buiten begaanbaar genoeg om met de keuringen te starten. Inmiddels zat toen bijna iedereen er al helemaal doorheen, een gezellige sfeer was maar ver te zoeken en de honden vonden het ook allemaal niks. Wij hebben toen dus ook besloten een officiële klacht in te dienen, want dit kon niet. Beloftes waren gemaakt, dingen waren toegezegd en niks van dat alles was waar. Het motto was ‘Groener, Groter en Gezelliger’ nou dit was zeker niet het geval. En ook deze tekst die van tevoren werd uitgegeven: “ Kwetsbare rassen worden binnen gekeurd in professionele expositietenten met een egale vloer. Ruim 1600 m2 wordt overdekt en de ringen, zoals u gewend bent. Rondom de ringen veel ruimte voor uw eigen benches en toiletteertafels. Rasgroep 3,4 en 9 gaan zeker naar binnen en er wordt nog gekeken naar enkele andere rassen. Gratis, bewaakt, parkeren in nabijheid van het terrein. Er zijn meer dan 800 parkeerplaatsen binnen 300 meter van de ingang van het terrein.” klopte van geen kanten. Ik heb de eerste uren erg getwijfeld of ik eigenlijk wel zou blijven of niet, het was zo een rotzooi daar dat ik er eigenlijk het nut niet van in zag. Maar goed we besloten het toch gezellig te maken met mekaar en er maar een leuke dag van te maken, ondanks alles. En dit is al met al ondanks alle tegenslagen uiteindelijk ook aardig gelukt.

Echter droeg de keuring hier niet echt aan mee. Oké Elphaba vond het doodeng, zat helemaal te trillen het grootste deel van de ochtend en in de middag toen ze ietsjes losser kwam vond ze het alsnog allemaal eng daar. Tja vind je het logisch, zoveel drukte en dan die bewegende vloer. Ik was zelf er al niet lekker van moet je nagaan hoe dat voor haar was. Maar ze deed het toch nog super vond ik hoor! Niet zo goed als de vorige keer maar ze liep redelijk mee, haar staart droeg ze ook wel oké tijdens haar gangwerk alleen het staan wou niet zo. Ze was erg onrustig maar liet zich wel goed betasten. Kortom ik was wel tevreden, zeker gezien de omstandigheden. Helaas dacht de keurmeester hier blijkbaar anders over, want hoewel deze mij uiteindelijk wel met een 1e plaats beloonde (ik stond weer tegenover hetzelfde teefje als de vorige keer, toen kregen we beide een VB) was het commentaar dat ze haar staart niet hoog genoeg droeg. Ze was wat onzeker, tja vind je het logisch als je een pupje moet showen in zulke omstandigheden. Blijkbaar werd hier geen rekening mee gehouden want het werd een ‘Belovend’ voor ons (beide), iets waar ik het dus niet echt mee eens ben want ik vind dat mijn kleine meid het top heeft gedaan onder de omstandigheden en eerdere keren is al uit rapportjes gebleken dat er op haar bouw/gangwerk weinig is aan te merken. Maar goed, meningen en smaken verschillen… Een opmerking in het keurrapport stoorde ik me echter wel aan, ‘not lifting her tail at all’. Goh ik denk persoonlijk toch wel wat anders te zien op de foto’s hieronder…

Ik heb het zeker mijn dag niet laten verpesten, en ook geprobeerd alle andere tegenslagen en de flinke marathonwandeling terug naar de auto dit niet te laten doen. We waren er immers voor de gezelligheid, en ik heb heel wat leuke vrienden en bekende gesproken vandaag dus daar teren we dan maar op hè.
Aan het eind van de dag kwam Elphie’s fokster ook nog even gezellig met ons mee naar huis, hier wat eten en nakletsen over de show. Uiteindelijk is zij pas in de avond weg gegaan nadat de meiden lekker hebben genoten van een botje hier allemaal en wat welverdiende rust na alle drukte in de enge showtent. Een gezellige afsluiter dus van een dag die verder nogal in het water is gevallen als ik heel eerlijk ben.

Ik ben dan ook zeer benieuwd of de Ijsselshow hier nog bovenop komt. Het vertrouwen in de organisatie is nu zo gedaald dat ik me af vraag of ze deze ooit nog wel zullen/kunnen terugwinnen. Als ze financieel dit al te boven komen want dat is ook nog maar zeer de vraag na alle claims die er vandaag zijn ingediend. Nee voor mij was dit eens maar niet weer de Ijsselshow als buitenshow in oktober, absoluut een mislukt experiment als je het mij vraagt over de rug van showhandlers en hun honden. Ik ben liever niet zo negatief in mijn blogs maar kan nu niet anders dan concluderen dat er vandaag echt iets goed mis is gegaan bij deze show, ik heb er nauwelijks iets positiefs over te zeggen helaas. Zou willen dat het anders was maar nee, dit was echt geen goede showdag…
Hopelijk wordt de volgende keer dus wat geslaagder, dan gaan we ook voor het ‘echte werk’ want staat Elphaba voor het eerst in de ‘Jeugdklasse’… Spannend!

Hieronder een clip van de show (waarop duidelijk te zien is dat Elphie uit haar doen is, maar ze desondanks toch nog erg goed zichzelf presenteerd in de ring), gemaakt met foto's van mijn moeder en filmopnames van Jacintha Verbon... Hartstikke bedankt dames!

Kijk voor het keurrapportje hier en voor meer foto's van de dag hier...

Inmiddels is er ook vanuit het bestuur zelf een verklaring online gezet over de Ijsselshow dit jaar...